dün evimi toplarken ex ev arkadaşım dediki yeni yeni idrak ediyorum burası senin evin.. ben henüz idrak edemedim diyip güldüm..
güldüm ve düşündüm... benim evim.. yeni evim yeni hayatım. düğüne okadar sarmışımki ben evleniyorum kısmını unutmuşum sanki bir organizasyon düzenliyormuşum gibi herşey kusursuz olsun derken bu yeni hayatın getireceklerini götüreceklerini göz ardı etmişim..
sadece 25 gün kaldı yeni bir evim olmasına.. eve gelip yemek yapmaya.. anne su getirlerin kocana su götürmeye dönmesine. haberi ilk size vermek istedik torununuz oluyor demenin hayalini kurmaya. yan odamda annemin olmamasına 25 gün...
herkes gülüyor ben hala çocugum dedigimde. oysa henüz annemden ayrılmaya hazırmıyım onu bile bilmiyorum. 4 sene ayrı yaşadım onlardan ama gelin sorun ne işkneceydi o 4 sene . hergün annemi isterim aglama krizlerim haftanın 7 gününün 4ü hocalarıma yalvarıp istanbula gelirken harcagımın tonlarca param.. sadece sensini duyup rahat uyumak için ettiğim sessiz telefonlar.. onun yemeklerini özledigim için mutfakta giriştiğim başarısız denemelerim ve içimi kaplayan sızı... ve 4 sene hergün az kaldı diye avunmalarım...
artık az kalmıyacak mesela.. eve arkadaşlarımı toplayıp anne ben dışarı çıkıorum kızlar gelicek hazırla bişiler diyemeyeceğim... 1 aileyle başa çıkamayan ben 3 ailenin gönlünü hoş etmek için mücadele edeceğim.
bir kaç yıl sonra küçük veletlerim olacak(umarım) başımda bekleyen annemin yerine geçip anne olup onların başında bekleyeceğim.. belki birgün bende evde tarhana fln yapabilirm. işin özü şimdilik küçük b ir aile olacağım..
en sevdigim şey olan ama en iisini yapmak için en çok zorlandıgım sorumluluk denen şeyi 25 gün sonra omuzlarıma ekleyip hayata devam edeceğim. tüm tekilliklerim ikiliğe dönecek. tüm bencilliklerim yerini empatiye bırakacak.. canım bütün gün tv karşısında uzanmak istiyorlarım oflasamda poflasamda elimde viledayla son bulacak..
annem babam olucam. bir aile olucam.
hayatımı değiştirmeye kara verdiğim günden beri biliyordum bunları hep ona göre hareket ettim zaten ve bu yönde değiştim hep. ama gel görki o evde oturup duvarlara koltuklara bakarken benim evim deme gerçeği henüz yüzüme vurulmamıştı.
korku desen hiç yok içimde çünkü istedigim herşeyi yapabilirim. ve biliyorumki bu hayatta gödükleriden sonra sevgilim aynı yastıga başıma koyabileceğim tek kişi. ve artık kelimelerimi değiştirmemim vakti geldi
25 gün sonra
bizim evimiz
bizim hayatımız
bizim ömrümüz.....
